Maltepe’de bir escort hizmeti veren bir kadın, sabah 9’da kalkar. Kafeine girmeden önce, aynaya bakar. Gözlerindeki yorgunluğu gizlemek için biraz krem sürer. Bu, sadece bir kozmetik rutini değil. Bu, her gün başlamadan önce yaptığı bir savaş. Çünkü Maltepe’de escort olmak, bir meslek olarak değil, bir yaşam tarzı olarak görülür. Ve bu yaşam, sosyal medyada görülen o pürüzsüz fotoğraflarla hiçbir ortak noktası yoktur.
Kimler Maltepe’de Escort Olur?
Maltepe’de escort olan kadınların çoğu, 22 ile 35 yaş arasında. Bir kısmı üniversite öğrencileri, bir kısmı boşanmış anneler, bir kısmı ise dışarıdan gelen göçmenler. Hepsi farklı hikâyelere sahip, ama ortak bir noktaları var: ekonomik zorluk. 2024’te İstanbul’da kira artışları %42’ye ulaştı. Maltepe’de bir daire kirası, ortalama 8.500 TL. Bir escortin günlük geliri 300-700 TL arasında değişiyor. Bu, bir ayda 9.000-21.000 TL gelir demek. Bu miktar, bir memurun maaşından fazla olabilir. Ama bu gelir, sabah 8’de başlayıp gece 3’e kadar sürebilir. Ve her seferinde, bir kişinin duygusal ve fiziksel sınırlarını aşmak gerekir.
Çoğu kadın, ailesine “alışverişe gidiyorum” diyor. Kimisi “ofiste çalışıyorum” diyor. Kimisi ise, “kendime zaman ayırdığımı” söylüyor. Gerçekten, bir escortin hayatı, gizli bir yaşam. Sosyal medyada paylaştığı fotoğraflar, bir tiyatro oyunu. Gerçek hayat, bir kafein koltuğunda, telefonla bir randevu alırken, bir otobüs duraklarında beklerken, bir apartmanın asansöründe, gülümsemek zorunda kaldığı anlar.
İşin Gerçek Yüzü: Randevular ve Riskler
Maltepe’de escort olmak, bir randevu sistemiyle çalışır. Çoğu kadın, Instagram veya WhatsApp üzerinden müşterileriyle iletişime geçer. Bir müşteri, bir fotoğraf gönderir, bir mesaj yazar: “Bugün boş musun?” Cevap, genellikle kısa ve net olur: “Evet, 1 saat 500 TL.”
Bu süreçte, hiçbir sözleşmeden, hiçbir sigortadan, hiçbir hukuki korumadan bahsedilmez. Eğer bir müşteri sizi darp ederse? Eğer biri sizi kamera ile kaydederse? Eğer biri sizi tehdit ederse? Bu durumlarda, polise başvurmak, çoğu zaman daha fazla zarara yol açar. Çünkü escortlik, Türkiye’de yasal değildir. Ve bu, sadece bir yasal durum değil, bir toplumsal durum. Toplum, bir kadının bedenini satın almayı kabul eder, ama onu bir insan olarak görmeyi reddeder.
Bazı kadınlar, bir randevudan sonra, bir klozetin içine girip ağlar. Kimisi, bir çay içip, telefonuna bakar: “Yarın 3 randevum var.” Kimisi ise, bir arkadaşına mesaj atar: “Bugün çok zor oldu.” Ama bu mesajlar, genellikle sadece biriyle paylaşılır. Çünkü kimse anlamaz. Kimse sormaz. Kimse “Neden?” diye sormaz.
Maltepe’deki Günlük Gerçekler
Maltepe, İstanbul’un bir semti. Bir yandan, yeni inşa edilen alışveriş merkezleri ve lüks apartmanlar var. Diğer yandan, küçük dairelerde yaşayan, her ay kirasını ödeyemeyen kadınlar var. Escort olmak, bu ikiliğin tam ortasında yer alır.
Bir kadın, sabah 10’da Maltepe’daki bir alışveriş merkezinde alışveriş yapar. Kıyafetleri, markalı. Saatleri, pahalı. Ama bu kıyafetlerin hepsi, bir randevudan sonra giyilir. Saat, bir müşteriye verilen para ile alınır. Bir kafein, bir restoran, bir alışveriş merkezi… Bunların hepsi, birer “gösteri” alanlarıdır. Çünkü burada, bir kadın, kendisini “normal” göstermek zorundadır. Çünkü normal olmak, güvenli olmak demektir.
Her gün, bir kadın, farklı bir isimle tanışır. Kimi “Seda”, kimi “Ayşe”, kimi “Nur”. Ama gerçek ismi, sadece biri bilir. Belki bir annesi. Belki bir kız arkadaşı. Belki hiç kimse.
Çıkış Yolları: Sonunda Ne Olur?
Çoğu kadın, escortlikten çıkarken, hiçbir planı olmaz. Çünkü plan yapmak, umut demektir. Ve umut, bu işte en tehlikeli şeydir.
Bazı kadınlar, bir gün, bir müşteriye “Artık yapamıyorum” der. Kimisi, bir hastalıktan dolayı. Kimisi, bir travmadan dolayı. Kimisi, bir çocuğunun okuluna gitmek için. Ama çıkış, kolay değildir. Çünkü bu iş, sadece bir gelir kaynağı değil, bir kimlik de olur. Bir kadın, “escort” olarak tanındıktan sonra, bir daha “normal” bir işe giremez. İşverenler, geçmişini araştırır. Sosyal çevresi, onu dışlar. Aileleri, onu reddeder.
Bazı kadınlar, bir kredi kartı alır, bir küçük bir kafe açar. Kimisi, bir online satış yapmaya başlar. Kimisi ise, bir sosyal medya hesabı açar ve “yaşam hikayesi” paylaşır. Ama bu hikayeler, genellikle, bir sonraki randevuya kadar geçerli olur.
Kimse Sormaz, Ama Hepimiz Biliriz
Maltepe’de, her gün yüzlerce kadın, bu yaşamı sürer. Kimisi, bir kaza sonucu. Kimisi, bir borçtan. Kimisi, bir erkekten. Kimisi, bir çocuktan. Kimisi, bir aileden. Kimisi, bir umuttan.
Bu kadınlar, sokağa çıkmaz. Bir kafein, bir park, bir alışveriş merkezi… Bunlar, onların “gösteri” alanlarıdır. Gerçek hayat, bir odanın içinde, bir telefonun ekranında, bir karanlıkta geçer.
Kimse sormaz: “Bugün nasılsın?” Kimse sormaz: “Neden bu işi seçtin?” Kimse sormaz: “Seninle ne zaman görüşebilirim?”
Ama hepimiz biliriz. Çünkü Maltepe’de, her sokakta, her apartmanda, her kafede, bu kadınlar var. Ve onlar, sadece bir hizmet değil, bir insan. Bir kadın. Bir annesi. Bir kızı. Bir ablası. Bir dostu.
Onların hikayeleri, sosyal medyada değil, sessizlikte saklı. Ve bu sessizlik, en güçlü bir ses olabilir.
